Kalwaria Pacławska to pojęcie o trzech znaczeniach. Odnosi się równocześnie do wzgórza, do miejscowości leżącej na jego grzbiecie oraz do rezerwatu przyrody na jego wschodnich stokach.

Wzgórze kalwaryjskie o wysokości 465 m n.p.m. znajduje się w najbardziej na północ wysuniętej części Karpat Wschodnich. Należy do Pasma Kalwaryjskiego w Górach Sanocko – Turczańskich. Pasmo Kalwaryjskie ciągnie się od Huwnik nad Wiarem na północy do Dobromila nad Wyrwą na południu. Mniej więcej w połowie długości, na Wysokiej Górze ( 510 m n.p.m.), przecina je granica polsko – ukraińska. Na wschodzie opada ku falistym obszarom Płaskowyżu Sańsko – Dniestrzańskiego, stanowiącego wododział Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego. Na zachodzie doliny Sopotnika i Paportniańskiego Potoku oddzielają je od położonych także w Górach Sanocko – Turczańskich wzniesień Masywu Suchego Obycza. Na północ od Wiaru rozciąga się Pogórze Przemyskie.

Miejscowość Kalwaria Pacławska to niewielka wieś na grzbiecie wspomnianego wzgórza. Pierwszy człon nazwy nawiązuje do Kalwarii (Golgota) w Ziemi Świętej, a drugi pochodzi od sąsiedniej, leżącej w obniżeniu między wzgórzami, wsi Pacław. Najbardziej charakterystycznym elementem Kalwarii Pacławskiej jest Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej. Zespół obejmuje oprócz kościoła i klasztoru oo. Franciszkanów Konwentualnych także 42 kaplice na administracyjnym obszarze Kalwarii Pacławskiej i Nowosiółek Dydyńskich. Kalwaryjski Sanktuarium jest największym na terenie Województwa Podkarpackiego („Jasna Góra Podkarpacia”).