Już od pierwszych lat swego istnienia stały się celem pielgrzymek. Początkowo poszczególne stacje zaznaczono w terenie drewnianymi krzyżami. W dalszych latach zastąpiono je kaplicami murowanymi i drewnianymi. Istotę Kalwarii dzisiaj stanowią w pierwszym rzędzie pielgrzymi przychodzący nieraz z bardzo daleka, otaczający konfesjonały, klękający do Stołu Pańskiego, leżący krzyżem przed cudownym obrazem Matki Bożej, a nade wszystko wędrujący po dróżkach kalwaryjskich, by przy kaplicach rozważać mękę Jezusa Chrystusa, boleści Jego Matki, by towarzyszyć symbolicznemu pogrzebowi Najświętszej Maryi Panny i rozważać Jej chwałę w niebie.
Dróżki kalwaryjskie to nie tylko rozważania i modlitwy, ale i pieśni. I właśnie te pieśni swoim żarem przenikają serca, rozbudzają ducha pokuty i miłości. Starsi pielgrzymi pod przewodnictwem przewodników kalwaryjskich śpiewają dawne historyczne pieśni, ale młodzież przeplata je także współczesnymi pieśniami pielgrzymkowymi.
Kaplice kalwaryjskie obejmują: Dróżki Pana Jezusa – 28 stacji (wśród nich można wyodrębnić: Drogę Krzyżową – 14 stacji i Dróżki Matki Bożej – 16 stacji) oraz Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 14 stacji. Niektóre stacje pokrywają się z tymi samymi kaplicami.
Dróżki Męki Pańskiej odprawia się procesjonalnie w sobotę przed Niedzielą Zesłania Ducha Świętego, 14 sierpnia i 13 września. Prywatnie lub z pielgrzymką można obchodzić Dróżki w dowolnie obranym dniu. Dróżki Pana Jezusa obejmują 28 stacji, czyli kaplic i miejsc, jakie obchodzimy rozważając cierpienia Jezusa. Rozważając mękę Jezusową, pragniemy jak najszerzej otworzyć nasze serca na działanie łaski i dostrzec w ofierze Chrystusa niewyczerpane źródło miłosierdzia Bożego. Do nabożeństwa Dróżek Pana Jezusa jest dołączony odpust zupełny. Warunkami jego uzyskania są: spowiedź, Komunia św. i modlitwa w intencji Ojca św.
Rozważania Drogi Krzyżowej pomagają Nam w głębszym przeżyciu wydarzeń związanych z męką i śmiercią Pana Jezusa na krzyżu. Specyfiką Drogi Krzyżowej w realiach Kalwaryjskich jest wkomponowanie jej w kompleks kaplic dróżkowych rozsianych po okolicznych wzgórzach. Taki układ sprzyja głębszemu przeżyciu tajemnic męki i śmierci Pana Jezusa.
Dróżki Matki Bożej Bolesnej poświęcone są rozważaniu roli Maryi w zbawczym dziele Chrystusa i w życiu Jego wyznawców. Dróżki Matki Bożej Bolesnej obejmują 16 stacji, które z wyjątkiem stacji położonych za Cedronem, pokrywają się z kaplicami Dróżek Pana Jezusa. Wspólnie obchodzi się je w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego po południu, podczas wielkiego odpustu można je obchodzić grupowo lub prywatnie w dowolnie obranym dniu np. 12 sierpnia. Można je odprawiać także w każdym innym czasie.
Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Matki Bożej składają się z 14 stacji. Można je odprawić prywatnie. Uroczyście obchodzi się je 13 sierpnia. Przygotowanie do Dróżek stanowią modlitwy, które w dniu 11 sierpnia odbywają się w kościele i połączone są z poświęceniem sukni i innych przedmiotów używanych przy obrzędzie „Pogrzebu Matki Najświętszej”. Potem wierni pod przewodnictwem kapłana udają się do Domku Matki Bożej śpiewając pieśni maryjne, różaniec lub Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP. W Domku, po przyozdobieniu figury Zaśnięcie Matki Bożej, kapłan wygłasza przemówienie o Matce Najświętszej. Następnie procesja wraca do kościoła. Tam, na podwyższeniu przyozdobionym kwiatami, składa się figurę Zaśnięcia, przy której do 13 sierpnia zmieniające się chóry dziewcząt oddają hołd Maryi, śpiewając pieśni lub odmawiając modlitwy. Wierni w milczeniu modlą się do Tej, która swoim zaśnięciem przypomina prawdę o śmierci jako przejściu do wieczności. Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pomagają nam na przykładzie Maryi w rozmyślaniu nad własnym życiem i szczęściem czekającym nas w niebie.
